اصول حاکم بر نظام خانواده مهدوي

در شمارة قبل گفتيم که خانواده کوچک‌ترين نهاد اجتماعي است که نقش بالنده و اساسي در تکوين جامعه دارد. خانواده زمينه ساختارهاي هويتي و عاطفي جامعه فردا را مهيا مي‌نمايد. خانواده با التزام عملي به اصول اعتقادي خويش زمينه‌ساز جامعه کلان فردا است که بايد روابط اجتماعي، عاطفي، سياسي ـ فرهنگي آن در جهت ارزش‌هاي بايسته نظام گيرد.

و همچنين نقش آن را در جامعه پذيري افراد، بررسي  و تفاوت جامعه امروز را با جامعه گذشته بيان کرديم ؛دراين شماره اصول ديگر خانواده مهدوي را بيان خواهيم کرد.

خانواده مهدوي

خانواده کوچک‌ترين نهاد اجتماعي است که نقش بالنده و اساسي در تکوين جامعه دارد. خانواده زمينه ساختارهاي هويتي و عاطفي جامعه فردا را مهيا مي‌نمايد. و با التزام عملي به اصول اعتقادي خويش زمينه‌ساز جامعه کلان فردا است که بايد روابط اجتماعي، عاطفي، سياسي ـ فرهنگي آن در جهت ارزش‌هاي بايسته نظام گيرد.

تربيت جامعه منتظر (قسمت پنجم و پاياني)

مقدمه

در قسمت‌هاي قبل درباره انتظار و ويژگي‌هاي جامعه منتظر بحث شد و بيان شد كه اين ويژگي‌ها جامعه را در زمينه‌هاي فكري و ظرفيت روحي و طرح‌ريزي آماده مي‌كند. همچنين بحث رهبري و مديريت و شاخص‌هاي آن مورد اشاره قرار گرفت و اينك ادامه بحث:

تربيت جامعه منتظر (قسمت چهارم)

در قسمت هاي پيشين به بيان لزوم تبيين هدف و شناخت جايگاه و شأن انسان منتظر پرداخته و اينك به رهبري و مديريت در تربيت جامعه منتظر مي‌پردازيم.
رهبري و مديريت
تمامي هستي، سازماني بزرگ است و خداوند، مدير و پروردگار اين سازمان به شمار مي‌رود. در تقسيم‌بندي‌اي، پديده‌هاي هستي را در دو قسم مي‌يابيم:

تربيت جامعه منتظر (قسمت سوم)

طرح‌ريزي

ارزش انسان در جريان فکري روشن مي‌شود، توانايي و قدرت و مقاومت او با ظرفيت روحي‌اش بالا مي‌رود و به همتي دست مي‌يابد که با آن حرکت مي‌کند و با چيزهايي روبه‌رو مي‌شود و آمادگي مي‌يابد.

تربيت جامعه منتظر(قسمت دوم)

انتظار

با دگرگون شدن بينش انسان از خود و ارتباطش با جهان و جامعه به آن‌چه دارد، دل‌خوش نخواهد بود و در انتظار چيز ديگري است.
انساني که شرايط خود را دانست و ارتباط گسترده و پيچيدة خود را با هستي نظام‌مند و جامعة مرتبط فهميد به آگاهي نياز دارد.

تربيت جامعه منتظر(قسمت اول)

نهاد «جامعه منتظر» را به خوبي مي‌توان با نگاه به آموزه‌هاي نبوي و علوي رصد نمود و درباره گستره و غناي آن به انديشه و خردورزي پرداخت. پيامبر اکرم صل الله عليه و آله همواره از آغاز جامعه اسلامي، کام امت را با انتظار مي‌گشود و آنان را به فراسوي چشم‌اندازنگري، برنامه محوري و تلاش‌گري ره‌ مي‌نمود و جان آنان را با نسيم کلام خويش اين‌گونه آشنا مي‌ساخت: «افضل اعمال امتي انتظار الفرج. »