اميد به حاکميت "انسانهاي صالح" در آيندهاي روشن و استقرار عدالت و صلح فراگير و همگاني، امري فطري است. همة افراد، براساس فطرت ذاتي خود، به اميد روزي هستند که جهان در پرتو هدايتهاي انساني شايسته و با تأييد و عنايت پروردگار هستي، از بيداد و تباهي رهايي يافته، از نا بسامانيها، ناامنيها و تيرهروزيها خلاص شود و سرانجام به صلح و صلاح نايل آيد.